درس که تمام شد کتابها راباز کردند وقرار شد از روی درس خوانده شود، اولین نفر درچند سطری که خواند چنداشتباه فاحش داشت ، خواندنش رامتوقف کردم ، صحیح کلمات راگفتم وبرایشان معنی کردم ، از نفربعد خواستم خواندن را ادامه دهد ، اوضاع بهتر که نبود بدتر هم بود ....وبالاخره روخوانی درس تمام شد .

ـــ تاجایی که می دانم سواد را به معنای خواندن ونوشتن می دانستند ، هرجند امروزه در مفهوم سواد وسواد علمی تغییراتی بوجود آمده اما بعید می دانم کسی را که نتواند «بخواند» و «بنویسد» بتوان «باسواد» نامید .

ـــ درست است که امروزه استفاده از کامپیوتر وکی بُرد ( رایانه وصفحه کلید ) جای کاغذ وقلم راگرفته اما آیا درست نوشتن وصحیح خواندن هم رنگ باخته است ؟با این سرعت به کجا می رویم ؟درنوشته های وبلاگ ها دقت کرده اید ؟ اشتباهات املایی روندی افزایشی دارد یا کاهشی ؟چند درصد این اشتباهات سهو درتایپ است ؟

 دردوپُست قبلی با عنوان آشفته بازار فرهنگی نگرانیم رااز بی توجهی به علوم انسانی ودرنتیجه درست خواندن وصحیح نوشتن بیان کردم واکنون باز سرگردانم که دراین وادی سرگردانی چه باید کرد ؟اگر نوجوان امروزی مانتواند خوب بخواند، نخواهد توانست درست بنویسد ، خوش خط بودنش پیشکش ودرآن صورت فهم نادرست مطالب نوشتاری وشمارگان کتابهایی که روز به روز کم وکمتر می شوند چه دورنمایی رابرای ما ترسیم می کند ؟

ــ به آموزش وپروش نگاهی می کنم :دردوره متوسطه ( دبیرستان وهنرستان ) کم کاری دانش آموز وناتوانیش را متوجه کارکنان دوره راهنمایی ومقرراتش می دانند ( درست وغلطش بماند برای بعد ) دردوره راهنمایی ،دبستان رامقصر می دانند ودانشگاه هم که آموزش وپرورش راناکارآمد می داند ، ما با اعتماد به چه کسانی کارمان را دنبال می کنیم وچه کس یاکسانی باید دراین اعتماد سازی پیشقدم شوند.بیچاره آموزگاران زحمتکش دوره دبستان که فقط می توانند مشکل را به ضعف فکری ومشکلات خانوادگی نوآموزان مربوط کنند واز پیداکردن مقصرانی از جنس خودشان ناتوانند .

مشکل جدی است باید کاری کرد شما بگویید چگونه؟